Rozdział 19

*Kilka godzin później*

- Harry do jasnej cholery.! Gdzie Ty podziałeś tą bluzę.?! - wydarłam się na Harrego. Ja siedziałam w jego garderobie i przeszukiwałam ubrania, a on szukał po całym pokoju.

- Przysięgam Ci, że kładłem ją na łóżku dzisiaj rano.! - odkrzyknął mi.

- Gdybyś ją położył na łóżku to, by tam była.! 

- Może dostała nóżek i uciekła, żebyśmy teraz mogli teraz pobyc sami.? - poczułam jego oddech na mojej szyi i ręce na biodrach.

- Harry nie mamy teraz czasu na to. Za 30 minut przylatuje Angi, a my nie mamy tej bluzy.! Jeszcze musimy doliczyc czas na dojechanie na lotnisko - powiedziałam. On westchnął i poszedł dalej szukac owej bluzy. Musieliśmy przekomicznie wyglądac. Ja siedziałam w jego garderobie, a raczej między wielkimi górami jego rozwalonych przeze mnie ubrań, a on latał po całym pokoju jakby go osa w tyłek użądliła. 

- Maaaaaaaam! - wydarł się nagle, a ja mało co nie padłam na zawał.

- I gdzie była.? - zapytałam. Wiedziałam, że była w najbanalniejszym miejscu, o którym Harry nie pomyślał, bo pewnie uważał, że jej tam nie będzie.

- No... - dukał.

- No wysłowisz się.? - zapytałam.

- No pod kocem na łóżku - powiedział ze spuszczoną miną. Ja się tylko zaśmiałam i pocałowałam go w czoło.

- Dobra. Okulary są w samochodzie więc możemy ruszac. - powiedziałam i spojrzałam na zegarek. Była 18.35. Matko ;o poświęcic prawie 3 godziny na szukaniu jednej bluzy.? Tylko my jesteśmy do tego zdolni. No, ale cóż... W końcu ktoś musi taki byc, a że wypadło na nas to nie możemy nic z tym zrobic :D

Zeszliśmy na dół. Ja zamykałam drzwi, a Harry otwierał bramę. Gdy zamknęłam drzwi, skierowałam się do samochodu i do niego wsiadłam. Skierowaliśmy się w stronę lotniska.

*15 minut później*

Dojechaliśmy na lotnisko. W ostatniej chwili sobie przypomniała, że chłopaki też są po części niespodzianką i chciałam, żeby Angi dopiero na urodzinach Zuzy się dowiedziała o naszej znajomości z nimi. 

- Harry, jedź do domu. Jak Zuza będzie pytac gdzie jestem to powiedz, że wyszłam po hmm... Kurde, czego nie ma w domu.? O powiedz, że wyszłam do sklepu po wino, bo skończyło się moje ulubione. - powiedziałam i w zamian dostałam tylko jego zaskoczoną, nie wiedzącą o co chodzi minę Hazzy.

- Ale dlaczego.? - powiedział.

- Bo macie byc niespodzianką dla Angi. Ona nic nie wie, że my się znamy. Po za tym jeżeli poznacie Angi przed urodzinami Zuzy i któryś z was niechcący się wygada o Angi to z niespodzianki nici - powiedziałam.

- No ok. Ale wracaj szybko, bo będę się martwił i strasznie tęsknił - powiedział i dał mi soczystego buziaka w usta. O tak ^^ to kochałam ^^

Gdy oderwaliśmy się z Harrym od siebie, on poszedł do samochodu, a ja czekałam na Angi. Chwilę po tym jak straciłam Harrego z linii wzroku poczułam kogoś rękę na moim ramieniu. Gdy odwróciłam się w stronę tej osoby ujrzałam przed sobą szczupłą, brązowooką, długowłosą szatynkę o pięknych rysach twarzy. 

- Yyy... Przepraszam. To Ty jesteś Alex.? - powiedziała po czym uśmiechnęła się, a moim oczom ukazał się piękny, olśniewająco biały uśmiech.

- Yyy... Tak, a Ty to Aaa.? - nie potrafiłam wydusic z siebie jej imienia. Byłam zaskoczona jej urodą.

- Angelika. Dla znajomych Angi :) 

- Tak, wiem. Przepraszam, ale zamurowało mnie. Zuza mi opowiadała, że jesteś ładna, ale nigdy nie wyobraziłabym sobie takiej laski - powiedziałam. Angi zaczęła się śmiac. Kurczę... Śmiejąc się przypominała mi Zuzę. Podejrzewam, że jeszcze w wielu rzeczach będzie mi ją przypominac. W końcu spędzały ze sobą tyle czasu jak jeszcze Zuza mieszkała w Polsce.

- Dzięki - zawstydziła się lekko. 

- No to co.? Odwiozę Cię do hotelu, ale co powiesz najpierw na małą kawkę albo szejka.? - zapytałam.

- Pod warunkiem, że pójdziemy do Milkshake City - powiedziała.

- Nie ma sprawy - uśmiechnęłam się.

Skierowałyśmy się na postój taksówek. Zapakowałyśmy walizki do samochodu, wsiadłyśmy i kierowca ruszył. Gdy dojechałyśmy pod MSC Angi cały czas rozglądała się wokół siebie, a przez całą podróż taksówką - który nie był dosyc krótki przez korki - wyglądała przez szybę. Widziałam w jej oczach to szczęście. Wyjęłyśmy walizki, zapłaciłam kierowcy i ruszyłyśmy do środka. Stanęłyśmy w kolejce do kasy, która na szczęście nie była długa. Przed nami stały tylko 2 osoby. Przy kasie stała Melanie - zakumplowałam się z trochę, bo jestem stałą bywalczynią MSC i zawsze zamawiam to samo - sheka 1D ^^ W końcu nastała nasza kolej.

- To co zwykle Melanie - powiedziałam i uśmiechnęłam się - A Ty na co masz ochotę.? 

- Na sheka 1D - powiedziała Angi z wielkim uśmiechem.

- Ooo widzę fanka One Direction.? - zapytałam zaciekawiona. 

- Dziewczyno ja ich po prostu kocham - powiedziała, a mnie zamurowało. 

- No to Zuza pominęła ten fakt - powiedziałam śmiejąc się. Wzięłyśmy nasze shejki i ruszyłyśmy w stronę wolnego stolika.

- Nie wiedziałam, że ten shejk może byc taki dobry - powiedziała Angi i oblizała usta. 

- A widzisz :p który z chłopaków podoba Ci się najbardziej.? - zagaiłam.

- Oczywiście Pan Marchewka - powiedziała Angi z wielkim uśmiechem na twarzy, znowu ukazując swoje piękne zęby. 

- A co Cię w nim pociąga.? - zapytałam śmiejąc się.

- Wszystko. To, że jest taki wyluzowany, żyje z dnia na dzień, zawsze jest uśmiechnięty i to, że tak jak ja kocha marchewki i odda za nie życie - powiedziała. Obie zaczęłyśmy się śmiac. Wiedziałam, że się z nią dogadam. I już wiem kogo będzie dziewczyną ^^ Jak Lou się dowie, że taka laska na niego leci i jeszcze kocha marchewki to będziemy mieli kolejne papużki nierozłączki. 

Dopiłyśmy swoje shejki, rozmawiając i śmiejąc się. Zabrałyśmy walizki Angi i ruszyłyśmy w stronę hotelu. Hotel, w którym zarezerwowałam jej pokój znajdował się 10 minut od MSC. Będzie na mnie zła za to, że zarezerwowałam jej pokój w najlepszym hotelu w całym Londynie, ale jak pozna Louisa zapomni o tym :D

Doszłyśmy do hotelu. Załatwiłam wszystkie formalności związane z "wynajęciem" pokoju i ruszyłyśmy do niego. Gdy Angi weszła do pokoju spojrzałam na mnie takim wzrokiem, że gdyby spojrzenie mogło zabijac to byłabym już trupem. Angi nie chciała mieszkac w tym pokoju, bo powiedziała, że za dużo kasy mi będzie musiała oddac, ale po kilkuminutowej kłótni wszystko było już w porządku. Usiadłyśmy przy barku, wypiłyśmy po drinku, ja jej wszystko opowiedziałam (oczywiście związanego z imprezą niespodzianką Zuzy, ale mało brakowało i prawie wygadałam się o chłopakach, na szczęście w porę ugryzłam się w język) i wróciłam do domu gdzie czekał na mnie Harry.